Δεξιά και Αριστερά, το παρηκμασμένο δίπολο σε κοινό δρόμο

(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ Σεπτεμβρίου 2016)

Το πολιτικό σκηνικό, όπως έχει διαμορφωθεί στα χρόνια της κρίσης, έχει παύσει προ πολλού να διαχωρίζεται με το δίπολο "Δεξιά- Αριστερά". Η δεδομένη αποτυχία της Δεξιάς να υπερασπιστεί τις ιδέες του έθνους και της ελευθερίας φαίνεται ξεκάθαρα από την ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς στην Ελληνική κοινωνία, από την Μεταπολίτευση και μετά, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια ζούμε και την πολιτική της κυριαρχία.

Από την άλλη, η Αριστερά, αποποιούμενη πλήρως το αποτυχημένο σοσιαλιστικό μοντέλο το οποίο κατέρρευσε παταγωδώς στις αρχές της δεκαετίας του 90, μετεξελίχθηκε σε ένα καθαρώς καπιταλιστικό κίνημα, το οποίο κατάφερε να ξεφτιλίσει την έννοια της "Επαναστάσεως" την οποία είχε πάντα ως προμετωπίδα του.

Ειδοποιός διαφορά των δύο κινημάτων (καταχρηστικά ο όρος για την Δεξιά, ουδέποτε υπήρξε
τέτοιο), ήταν η υποτιθέμενη διαμάχη για τις βασικές αξίες που θα πρέπει να καθορίζουν την πορεία της πατρίδας μας και αυτές καθορίζονταν από την στάση έναντι της ιδέας του έθνους.  Και χρησιμοποιώ τον όρο "υποτιθέμενη", διότι στις 4 δεκαετίες της Μεταπολίτευσης συνέβησαν 2 τινά:

Η "Δεξιά" με τα φοβικά της σύνδρομα έναντι της ιδεολογικά πιο καταρτισμένης "Αριστεράς", αποποιήθηκε πρώτη όλες εκείνες τις αρχές τις οποίες διεκήρυττε και προσχώρησε πλήρως στο "Αριστερό" στρατόπεδο, όχι μόνο στον τομέα της οικονομίας στηρίζοντας το πελατειακό υπερκράτος (μεγάλο όνειρο της Αριστεράς) αλλά κάνοντας και γιγάντιες εκπτώσεις στις βασικές αρχές όσων υπερασπιζόταν. Ειδικότερα στα χρόνια της κρίσης, όροι όπως "Παράδοση", "Πατρίδα", "Ταυτότητα" και τόσοι άλλοι που χαρακτηρίζουν ένα κράτος με εθνική συνοχή και συνέχεια, αντικαταστάθηκαν από την ρητορική της επικρατούσας Αριστεράς, καθώς στο καθημερινό λεξιλόγιο των υποτιθεμένων "Δεξιών" προστέθηκαν στόχοι οι οποίοι έχουν COPYRIGHT κι αυτό γράφει... Αριστερά:

Αγώνας ενάντια στην "Ξενοφοβία", τον "Ρατσισμό", την "Σεξουαλική ισοπέδωση" (την οποία επιβάλουν και με νόμους), υπεράσπιση των δικαιωμάτων των "προσφύγων" και "μεταναστών", αποτυχία ελέγχου της ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών αλλά και προβλημάτων όπως η Λαθρομετανάστευση, η οποία και πλήττει τον βασικό πυλώνα του έθνους που είναι η βιολογική συνέχεια των Ελλήνων. Ενός πυλώνα που είχε δεχθεί νωρίτερα κι άλλα πλήγματα, όπως το εγκληματικό ψαλίδισμα των επιδομάτων των πολυτέκνων από την κυβέρνηση Σαμαρά. Όσον αφορά στην οικονομία, αρκεί κάποιος να σκεφτεί τα όσα εξήγγειλε ό Κυριάκος Μητσοτάκης στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης για τον δημόσιο τομέα, όπου για μια ακόμη φορά φάνηκε η ανικανότητα της υποτιθέμενης Δεξιάς να αγγίξει την μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Οι εκπλήξεις όμως του τρόπου με τον οποίο πολιτεύονται οι δύο πόλοι δεν σταματούν εδώ. Η αριστερά της "προόδου" (πλήρως αντεστραμμένη έννοια στο μυαλό της αριστερής διανόησης) μπήκε δυναμικά στα "καπιταλιστικά" χωράφια, υπογράφει μνημόνια, φορολογεί αδιάκριτα φτωχούς και πλούσιους και δείχνει ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΧΡΗΜΑ! Είδαμε προσφάτως τον κ. Παππά να πανηγυρίζει για τα ποσά που μάζεψε από την ιλαροτραγωδία του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές  άδειες. Εκείνο που δεν έγινε σαφές είναι το ΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ αλλά και πως αυτά τα χρήματα θα ανακουφίσουν τους πολίτες της χώρας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Εκτός κι αν ακολουθήσει την γνωστή πρακτική των Σοβιετικών Δημοκρατιών (εδώ γελάμε δυνατά) και προβεί στην έκδοση δελτίων τροφίμων (εδώ δεν γελάμε καθόλου γιατί το σενάριο είναι πιθανότατο).

Όπως οι πάντες καταλαβαίνουν, η "επανάσταση" μας τελείωσε και ο κοινός δρόμος "Δεξιάς και Αριστεράς" σε μια διαχειριστική άποψη για το τι σημαίνει κυβέρνηση, είναι στρωμένος με μπόλικη "πρόοδο". Δηλαδή, αποχαρακτηρισμός της κοινωνίας από έννοιες που θυμίζουν Ελλάδα! Η ένταξη Δεξιών και Αριστερών στο "Ευρωπαϊκό" στρατόπεδο, έχει αναγάγει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε απόλυτο στόχο και προοπτική για τη χώρα μας.

Κι εκεί έγκειται το πρόβλημα: Δεν είναι πλέον η Ευρώπη το όραμα, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση! Διότι οι περισσότεροι νόμοι που ψηφίζονται και φέρουν την σφραγίδα της "προόδου" που κύριο σκοπό έχει την σαλαμοποίηση των εθνικών κοινωνών, επιβάλλονται το ίδιο σε όλους τους λαούς της Ευρώπης, από μια πολιτικοοικονομική κλίκα, που χρησιμοποιεί τους όρους "Αριστερά" και "Δεξιά" κατ΄ευφημισμό. Κι αυτό κατάφεραν να το επιβάλλουν και στους πολιτικούς των κρατών της Ευρώπης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Μόνη σοβαρή και σθεναρή αντίδραση σε αυτήν την κατάσταση είναι τα εθνικά κινήματα της Ευρώπης, που στην ουσία είναι και τα μοναδικά που αντιστέκονται. Και ισχυροποιούνται γιατί αποποιήθηκαν τον, χωρίς κανένα νόημα, διαχωρισμό του πολιτικού συστήματος με βάση το δίπολο "Δεξιά" και "Αριστερά" και δείχνουν τον πραγματικό δρόμο της Ελευθερίας των ανθρώπων, που είναι η υπεράσπιση της Ταυτότητάς τους, δηλαδή της εθνικής τους κοινωνίας, η οποία αποτελεί όχι μόνο ύψιστο δικαίωμα του καθένα, αλλά και υποχρέωση έναντι του παρελθόντος και του παρόντος.

Η "Δεξιά" και η "Αριστερά" αγνοούν ηθελημένα ή αθέλητα, ότι η φυσική πραγματικότητα εάν διαταραχθεί θα εκδικηθεί και τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Η στήριξη της εθνικής κοινωνίας είναι αυτή που θα προλάβει την καταστροφή.