Συναίνεση, η μεγάλη απάτη

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ Νοεμβρίου 2016 

Από την υπογραφή του μνημονίου και μετά, ζούμε κολοσσιαίες μεταγραφές (και όχι αλλαγές) στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Είδαμε κόμματα να διαλύονται και άλλα να ιδρύονται. Είδαμε μετακομίσεις κορυφαίων στελεχών σε κόμματα, που μέχρι πρότινος πολεμούσαν αγρίως και συνεργασίες κομμάτων, που σε άλλες εποχές θα προκαλούσαν πολιτικό σεισμό. Είδαμε κόμματα να ξεκινούν από το "αντιμνημονιακό" στρατόπεδο και να καταλήγουν στο "μνημονιακό" και το αντίστροφο. Είδαμε τέλος, πρόσωπα που έδωσαν το στίγμα τους σε μία παράταξη, χαρακτηριζόμενοι μάλιστα ως σκληροί κι αμετακίνητοι, να κάνουν την μεγάλη έκπληξη, μετακινούμενοι στο εντελώς αντίθετο στρατόπεδο, συνυπάρχοντας με τους "σκληρούς και αμετακίνητους" των αντιπάλων κομμάτων. Κι όλα αυτά, εν μέσω οικονομικής και πολιτιστικής, ηθικής και πολιτικής κατρακύλας ενός λαού, μια και κανένας πλέον δεν πιστεύει ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι μόνο οικονομική.
Κι όλα αυτά, στο όνομα της "συναίνεσης" ώστε το υπάρχον πολιτικό σύστημα, να βγάλει την Ελλάδα
από την κρίση, για την οποία ήταν και είναι, απόλυτα υπεύθυνο!
Λες και το πρόβλημα που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή, ήταν πρόβλημα πολιτικών συσχετισμών ή προσώπων που βρίσκονταν σε λάθος κόμμα.

Προσπαθούν να μας πουν δηλαδή ότι οι κ.κ. Βορίδης και Γεωργιάδης θα πετύχαιναν σπουδαιότερα πράγματα όσον αφορά στο μεταναστευτικό και στο θέμα του ισλαμικού τεμένους για παράδειγμα, μέσα από τις τάξεις της ΝΔ. (Και η λαθρομετανάστευση εκτοξεύθηκε και Ιθαγένεια δίδεται αλόγιστα και το τέμενος  θα κτιστεί και μάλιστα με την ψήφο τους!).
Προσπαθούν να μας πουν επίσης, ότι η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ θα μας έβγαζε από το μνημόνιο (στο οποίο οι ίδιες δυνάμεις μας οδήγησαν) αλλά ο ελληνικός λαός δεν εκτίμησε της προσπάθειές τους και έφερε τον Τσίπρα, μέσω του Προκόπη Παυλόπουλου, το "έργο" του οποίου, "εκτιμήθηκε" δεόντως από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Έναν Τσίπρα, που προσπαθούν να μας πουν ότι θα έφερνε την ελπίδα, αφού πέτυχε την συναίνεση με τον Καμμένο, ο οποίος αντί να μπει καβαλάρης στην Αγιά Σοφιά όπως ονειρευόταν παλιότερα, αντί να σκίσει τα μνημόνια μαζί με τον Αλέξη, κάθεται και καταπίνει αμάσητα τα νομοσχέδια στα οποία δεν συμφωνεί και δεν ψηφίζει μεν, στηρίζει όμως έμμεσα αφού παρέχει ψήφο εμπιστοσύνης, στο όνομα της "συναίνεσης" βεβαίως, σε μια κυβέρνηση που τα περνάει με ευκολία.
Τελευταίως και με αφορμή τον σάλο που δημιουργήθηκε για το ζήτημα του τηλεοπτικού τοπίου, είδαμε και τον "στρατηγό άνεμο" να μας δείχνει έμπρακτα την "διάθεση προσφοράς" του (μια φράση που την έχουν κάνει λινάτσα οι πολιτικάντηδες αφού στερούνται θέσεων και προτάσεων"), υπενθυμίζοντάς μας μετά περισσής ευγλωττίας,  τις αρετές του Αλέξη Τσίπρα αλλά και του κ. Βούτση.
Στο όνομα της "συναίνεσης", βεβαίως, όλοι βλέπουν το φως το αληθινό!
Περιέργως το βλέπουν όταν βγαίνουν από το παιχνίδι της εξουσίας,  όταν χάνουν  ή κινδυνεύουν να χάσουν τις υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες. Ακόμη κι ο αξιοθρήνητος Γιωργάκης επιστρέφει για να μας "σώσει" κι αυτός και θα τον δείτε να παρέχει "συναίνεση" με τις οκάδες, ξεκινώντας από το πρώην κόμμα του.

Ο πολιτικός αχταρμάς τον οποίον παρακολουθούμε εδώ και 6,5 χρόνια πάντως, στο μόνο πράγμα που ουσιαστικά συναινεί, είναι στην επιδείνωση των προβλημάτων του ελληνικού λαού, αποδεικνύοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι η ανακατανομή των εδρών των πολιτικών κομμάτων, ούτε φυσικά η κομματική τοποθέτηση των προσώπων. Όσο και να ανακατευτεί η πολιτική τράπουλα, όσοι συνασπισμοί κι αν γίνουν, όσες μεταγραφές κι αν προσπαθήσουν να κάνουν, το πρόβλημα γιγαντώνεται. Και η ψευδεπίγραφη "συναίνεσή" τους, η οποία θα συνεχιστεί και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, είναι κενή περιεχομένου.
Κι αυτό, για έναν και μοναδικό λόγο: διότι η πολιτική ασκείται βάσει κομματικού και προσωπικού συμφέροντος κι όχι βάσει ιδεών, θέσεων και ολοκληρωμένων πολιτικών προγραμμάτων.
Ο λαός θα πρέπει επιτέλους να καταλάβει, ότι η πολιτική συναίνεση μπορεί να φέρει αποτέλεσμα μόνο επί προγραμματικών και αξιακών συμφωνιών των κομμάτων ή ακόμα και προσώπων. Μόνο κόμματα ή πρόσωπα που συμφωνούν στις βασικές αρχές αντιμετώπισης της πολιτικής αλλά και της ζωής γενικότερα, μπορούν να συναινέσουν κατά περίσταση για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης. Και μάλιστα, κόμματα και πρόσωπα, τα οποία δεν ευθύνονται για την κατάσταση αυτή, αφού δεν συμμετείχαν σε διαδικασίες που την δημιούργησαν. Διότι οι βασικές αρχές απαντούν ευθέως και στο ερώτημα:

Ποιά Ελλάδα θέλουμε, πως τη θέλουμε και πότε μπορούμε να την φτιάξουμε; Και, ασφαλώς, πως;

Τα πολιτικά κόμματα και τα πρόσωπα που απαρτίζουν το πολιτικό σύστημα, όχι μόνο δεν απαντούν σε αυτά τα ερωτήματα αλλά έχουν φροντίσει να παρουσιάζουν τις βασικές τους αρχές τόσο νεφελώδεις, που διαβάζοντας τα προγράμματά τους αναρωτιέται ο καθένας για το, ποιος είναι ποιος! Ιδεολογίες και απόψεις για τη ζωή, έχουν πλέον δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στα κομμάτια του πολιτικού συστήματος, με ένα και μοναδικό σκοπό: να φτάσει ο λαός να παρακαλάει ώστε να συναινέσουν για να δοθεί λύση. Ξεχνά όμως ο, συνεχώς κοροιδευόμενος λαός, ότι η λύση που θα του δοθεί, θα είναι κι αυτή προσωρινή και το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι η ανακύκλωση του πολιτικού συστήματος, το οποίο εν τέλει, το μόνο που προσπαθεί να πετύχει είναι η επιβίωσή του.
Ως επίλογο και προβληματισμό, παραθέτω το γεγονός του ξεδιάντροπου "γλυψίματος" του κ. Τσίπρα από τον κ. Βύρωνα Πολύδωρα. Αυτόν τον μεγάλο θαυμαστή του ελληνικού πνεύματος και δεινό χρήστη της θείας ελληνικής γλώσσας. Και θα το κάνω με ένα ρητορικό ερώτημα: την προσπάθεια της κυβέρνησης να αφελληνίσει την ελληνική Παιδεία, δεν την βλέπει; ή μήπως παρέχοντας τη συναίνεσή του νομίζει ότι ως δια μαγείας θα την σταματήσει;
Ας απαντήσει ο καθένας όπως καταλαβαίνει. Προσωπικώς, μου έρχεται στο μυαλό η λέξη "καρέκλα".